روزنامه هرالد تریبیون بین‌المللی در مطلبی به قلم «عباس میلانی» و «لری دایموند» به نقش فشار جامعه بین‌المللی و به‌خصوص دمکراسی‌های جهان بر حکومت ایران پرداخته و آن را عاملی مهم برای دفاع از موج دمکراسی‌خواهی در ایران می‌داند. به نوشته این تحلیلگران در روزنامه هرالد تریبیون موج اعتراضات که آن را «انقلاب سبز» توصیف می‌کنند هنوز به پایان عمر خود نرسیده است؛ بدون شک مثلث استبداد – یعنی آیت الله خامنه ای ، محمود احمدی نژاد و سپاه پاسداران – ضربه سنگینی به این جنبش زدند که دلیل شکل گیری آن اعتراض به تقلب در انتخابات ریاست جمهوری بود. هرالد تریبیون یادآوری می‌کند که هزاران نفر در ایران بازداشت شده‌اند از مردم عادی و دانشجویان گرفته تا روزنامه نگاران و فعالان اصلاح طلب. آنها تحت فشار و شکنجه‌های شدید قرار دارند و حکومت ایران می‌کوشد با کسب اعترافات ساختگی، آنها را جاسوسان آمریکا و بریتانیا معرفی کند. اما این روش‌ها قبلا نیز در ایران و در میان سایر رژیم‌های سرکوبگر تکرار شده است و مشخص است که حکومت‌های خودکامه جنبش‌های دمکراسی‌خواهی را با خشونت و اعمال وحشت سرکوب می‌کنند. نویسندگان هرالد تریبیون اما خاطر نشان می‌کند که ایران امروز چین سال ۱۹۸۹ و یا برمه ۱۹۹۰ نیست. بحران سیاسی اخیر نشان داد که در اقلیت حاکم بر ایران شکاف‌های جدی و عمیقی ایجاد شده است و چنین شکاف‌هایی معمولا نشانه‌ای از لرزان شدن موقعیت رژیم‌های خودکامه‌اند. با وجود تلاش حکومت برای دفن جنبش اصلاح طلبی، ایران هنوز در مقطع سیاسی لرزانی قرار دارد. دولت‌های دمکراتیک در سراسر جهان در قبال این وضعیت باید احساس مسئولیت کنند و این نه فقط در دفاع از دمکراسی در ایران، بلکه در راستای منافع دراز مدت خود آن‌هاست . آنها نباید از تهید به توقف مذاکرات هسته‌ای بهراسند. تحلیلگران هرالد تریبیون، مواضع باراک اوباما در دفاع از تظاهرات مسالمت آمیز، حقوق بشر و اجرای قانون در ایران را تایید کرده و می‌نویسند با توجه به بهره‌برداری‌های جناح تندرو و محافظه‌کار در ایران، بهتر است دولت آمریکا بیشتر از این در این زمینه وارد نشود. در عین حال با توجه به فقدان مناسبات دیپلماتیک و ناچیز بودن حجم مناسبات اقتصادی، آمریکا از ابزارهای چندانی برای اعمال فشار بر حکومت ایران برخوردار نیست. اما بیش از صد کشور دمکراتیک دیگر در جهان وجود دارد و زمان آن فرا رسیده که آنها با اعتراض و اقدامات عملی به حکومت ایران فشار بیاورند. بریتانیا مثل آمریکا این نقطه ضعف را دارد که در گذشته در امور داخلی ایران دخالت کرده است. ولی این کشور هم اکنون با ایران روابط دیپلماتیک و اقتصادی دارد و تعلیق یا قطع این مناسبات می‌تواند فشار جدی بر حاکمان ایران وارد کند. هرالد تریبیون می‌افزاید که اقدامات بریتانیا می‌تواند تاثیر منحصر به فردی در اوضاع ایران داشته باشد. بیش از یک قرن است که ایرانیان می‌پندارند که «دست بریتانیا» همواره به نوعی در سیاست این کشور دخالت داشته است. هر نشانه‌ای حاکی از اینکه دولت بریتانیا دیگر حاضر به معامله یا رابطه با ایران نیست در ذهن ایرانیان می‌تواند به شکست ناپذیری حکومت اسلامی ضربه بزرگی بزند. آلمان، فرانسه و ایتالیا از جمله بزرگ‌ترین شرکای اقتصادی ایران هستند و سابقه‌ای حاکی از دخالت امیرپالیستی درامور داخلی ایران ندارند. اگر آنها ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد را به رسمیت نشناسند تاثیر به سزایی خواهد داشت. و حتی موثرتر از آن این است که تمام کشورهای گروه ۸ به صورت مشترک این سیاست را در پیش گیرند.
