کنسرت حسین علیزاده آهنگساز و نوازنده برجسته تار و سه تار و گروه ضربانگ جمعه شب در مادرید پایتخت اسپانیا با عنوان " پر کن پیاله را..." برگزار شد.
این کنسرت در چارچوب تور اروپایی "ضربانگ و علیزاده" به اجرا درآمد که از سالن فیلارمونی کلن آلمان آغاز و سپس در مونیخ، ونیز، بولنیا و میلان نیز برگزار شد.
گروه ضربانگ که اساس آن سازهای کوبه ای است تاکنون در ایران برنامه نداشته و همه تجربه 12 ساله خویش را از اجرا در کشورهای اروپایی ، آمریکا و کانادا بدست آورده است.
نوازندگانی چون پژمان حدادی، بهنام و رضا سامانی و حکیم لودین و مهرگان حقیقتی (مرشد مهرگان) نوازندگان کوبه ای ضربانگ هستند و جاوید افسری راد سنتور نواز، تنها ساز ملودیک گروه را به طور معمول می نوازد.
کنسرت مادرید را کانون فرهنگی پرسپولیس برنامه ریزی کرد و سالن تاتر کالج " اوبیسپو پریو " Colegio Obispo Perello Teatro de میزبان آن بود.
آغازگر این کنسرت در حضور صدها نفر ایرانی و اسپانیایی ، دو نوازی سه تار و تنبک حسین علیزاده و پژمان حدادی در مایه اصفهان بود.
در قسمت بعدی ، علیزاده ، گروه ضربانگ را تنها گذاشت تا با سازهای کوبه ای خویش آواز و ضرب زورخانه مرشد مهرگان را همراهی کند.
در بخش نخست پژمان حدادی با تمبک سه تار حسین علیزاده را همراهی کرد
ریتمهای زورخانه ای با شاهنامه خوانی آغاز این قسمت بود و پس از آن قطعه یی در بیات ترک براساس شعر " آن کیست کز روی کرم با من وفاداری کند..." سروده حافظ شیرازی اجرا شد و در پایان جای خود را به قطعه یی دیگر برای شعر "در خانه دل ما را ..." (فواد کرمانی) داد.
اساس دو قطعه اخیر ریتمهای خانقاهی و موسیقی عرفانی بود و همخوانی گروه نیز قسمتهایی از آن را تشکیل می داد و سپس سه نوازی تنبک پژمان حدادی و برادران سامانی به همراه "واتردرام " حکیم لودین نوازده سرشناس افغان اجرا شد.
"نیایش" ساخته جاوید افسری راد در دستگاه نوا قطعه بعدی کنسرت بود که در آن علاوه بر کارگروهی، هر یک از نوازندگان امکانات سازهای خویش را در تکنوازی به نمایش درآوردند.
پس از آن ، علیزاده به مجموعه ضربانگ پیوست تا قطعه خویش با نام " پر کن پیاله را..." براساس سروده هایی از فریدون مشیری اجرا کند.
علیزاده برای این منظور ساز "شورانگیز" ساخته خود را به دست گرفت تا قالبی تازه به همراه سنتور سازهای کوبه ای متعدد و همخوانی گروه، کار ارزشمندی را عرضه کند.
پایان بخش برنامه نیز نقطه پرشور و تحرک در چهارگاه بود که در بخشی از آن علیزاده ساز را بر زمین گذاشت و با دست زدن مناسب با ریتم، همه سالن را به مشارکت به اجرای آن دعوت کرد.
بهنام سامانی از بنیانگذاران گروه ضربانگ در پایان این برنامه حضور حسین علیزاده در کنار این گروه را فرصتی ارزنده توصیف کرد
تنوع سازهای کوبه ای ، همانند تنبک، دف ، پنداریک، ضرب زورخانه ، کوزه ضربانگ ، واتردرام( کدوهای آبی)، زنگ سرانگشتی و کنجیره از نکات قابل توجه این به حساب می آمد.
بهنام سامانی از بنیانگذاران گروه ضربانگ در پایان این برنامه حضور حسین علیزاده در کنار این گروه را فرصتی ارزنده توصیف کرد. وی گفت که این همکاری تاثیری نو بر گروه و نوازندگان آن گذاشته که در تنظیم کار و اجرا و متنوع رنگ و صدای قطعات به خوبی مشهود است.
سامانی گفت که "ضربانگ و علیزاده " در اترخت هلند ، وین ، فرایبورگ، رادیوماینز آلمان ، استکلهم و گوتبرگ سوئد نیز اجرا خواهند داشت.
جاوید افسری راد نیز در این زمینه گفت :ضربانگ در خارج از کشور شکل گرفته و تداوم یافته و ضرورت دارد تا پیوند خود را با جریان موسیقی داخل ایران قوی نگاه دارد .
به گفته وی، "حضور استاد علیزاده، موهبتی" است که به بهترین شکل این نیاز را تامین می کند. این نوازنده برجسته سنتور، پویایی موسیقیایی را از ویژگیهای هنر علیزاده ذکر کرد و گفت که بر این باور است که این همکاری مرحله اول از کارهایی بزرگ و عمیق تر در آینده است.
حسین علیزاده نیزدر گفت و گویی از تصمیم خویش مبنی بر همراهی ضربانگ ابراز رضایت کرد و این گروه به عنوان مجموعه ای منسجم با نوازندگانی توانمند نام برد.
وی اعلام کرد که درصدد برنامه ریزی برای اجرایی مشترک از گروههای "ضربانگ" و "هم آوایان" برآمده تا در ترکیبی تازه برنامه ای متفاوت را عرضه کند.
هم آوایان متشکل از هنرجویان منتخب کارگاه آموزشی حسین علیزاده است و تاکنون چند اجرا به همراه او داشته است.
آقای علیزاده حرکت ضربانگ با محور سازهای کوبه ای و توجه به ریتمها و سازهای نقاط مختلف کشور را از جمله نکات مثبت موسیقایی این گروه توصیف کرد.
به گفته وی بهره گیری درست و خلاق از ریتم، سبب شده تا حرکتی موفق را در اروپا و آمریکا داشته باشد چون به گفته وی "ریتم" زبان مشترک موسیقی مردم نقاط مختلف دنیاست.
حسین علیزاده در این زمینه تصریح کرد که در نواختن سازهای ملودیک نیز باید همین دیدگاه و روش رواج یابد تا موسیقی که از ایران عرضه می شود غنا و گستره بیشتری یابد.
او لازمه ترویج چنین حرکتی را تغییر ساختاری در شیوه آموزشی موسیقی در ایران و هماهنگ ساختن آن با امکانات و نیازهای روز می داند.
به گفته آقای علیزاده نحوه آموزش موسیقی و دیدگاه به این هنر باید از محدوده پایتحت و مرکز کشور فراتر رود و داشته های غنی فرهنگها و اقوام مختلف ایرانی را دربرگیرد.
علیزاده توجه بیش از حد به موسیقی آوازی را از دیگر مشکلات اساسی این هنر و آموزش آن در کشور عنوان کرد و گفت که خوشبختانه ضربانگ خود را از بند این معضل رها ساخته است.
به عقیده او تحول در این زمینه نیز به نوبه خود وابسته به تعیین و تبیین جایگاه موسیقی در کشور است. وی در این باره چنین می گوید:" همانگونه که موسیقی در دل مردم جای دارد باید در برنامه ریزی های کلان کشور نیز جایگاه خود را پیدا کند. چون نمی توان این هنر را از مردم گرفت."
وی در باره همکاری با دیگر اساتید موسیقی و جوانان گفت که اقبال آن را داشته که با همه طیف های موسیقی همکاری کند و همچنان به این روند ادامه خواهد داد.
منيع: بي بي سي
