روزنامه گاردين چاپ بريتانيا گزارشي در شرح وقايع حمله پس از انتخابات به كوي دانشگاه تهران از زبان شاهدان يعني چاپ كرده است.
اين جامع ترين گزارشي است كه تاكنون از وقايع ساعات نخست دوشنبه 25 خرداد ماه، كه طي آن نيروهاي امنيتي دولت ايران به خوابگاه دانشگاه تهران حمله كردند، منتشر مي شود.
گاردين مي نويسد حمله آن شب درحالي رخ داد كه تهران دو روز پس از انتخابات هنوز از خشم بروز "تقلب" آرام نداشت.
گاردين مي نويسد: "در داخل خوابگاه در خيابان امير آباد شمالي دانشجويان براي خواب آماده مي شدند، هرچند اعصاب متشنج بود. تنها ساعاتي پيشتر چندين نفر در برابر در اصلي دانشگاه كتك خورده بودند."
اين روزنامه مي نويسد: "آنچه بعد از آن اتفاق افتاد به يكي از رويدادهاي محوري در ناآرامي هاي پس از انتخابات بدل شد؛ پليس با يورشي خشن به داخل خوابگاه ها به شكستن قفل ها و بعد استخوان ها پرداخت، به ده ها دانشجو حمله كرد، بيش از 100 نفر را با خود برد و پنج نفر را كشت. مقام ها هنوز اين حمله را انكار مي كنند اما شرحي كه از مصاحبه با پنج فرد حاضر در حادثه به دست مي آيد، داستاني متفاوت را بازگو مي كند."
يكي از 133 دانشجويي كه آن شب دستگير شدند به گاردين گفت: "ما آماده خوابيدن مي شديم كه ناگهان صداي شكسته شدن قفل ها توسط آنها كه مي خواستند وارد اتاق شوند را شنيديم. پيشتر آنها را درحال كتك زدن دانشجويان ديده بودم اما تصور نمي كردم داخل بيايند. اين حتي خلاف قوانين ايران است."
پليس با يورشي خشن به داخل خوابگاه ها به شكستن قفل ها و بعد استخوان ها پرداخت، به ده ها دانشجو حمله كرد، بيش از 100 نفر را با خود برد و پنج نفر را كشت. مقام ها هنوز اين حمله را انكار مي كنند اما شرحي كه از مصاحبه با پنج فرد حاضر در حادثه به دست مي آيد، داستاني متفاوت را بازگو مي كند
گاردين
به نوشته گاردين 46 دانشجو از يكي از خوابگاه ها دستگير و به زير زمين وزارت كشور در آن نزديكي در خيابان فاطمي منتقل شدند. همانجا در طبقات بالايي ساختمان بود كه شمارش آرا - و به ادعاي هواداران نامزدهاي مخالف، تقلب در آرا - در جريان بود. 87 دانشجوي ديگر به يك ساختمان امنيتي پليس در خيابان حافظ برده شدند. دانشجويان از شكنجه و بدرفتاري در آنجا سخن مي گويند.
در اين گزارش آمده است: "پنج نفر جان باختند: فاطمه براتي، كسري شرفي، مبينا احترامي، كامبيز شعاعي و محسن ايماني. آنها روز بعد در بهشت زهراي تهران دفن شدند كه گزارش مي شود بدون مطلع كردن خانواده هاي آنها بود. تحكيم وحدت، يك سازمان دانشجويي، نام آنها را تاييد كرده است."
در ادامه گزارش گاردين آمده است: "شاهدان عيني گفتند كه اين دو دختر و سه پسر هدف ضربات مكرر باتوم برقي در ناحيه سر قرار گرفتند. به خانواده هايشان اخطار داده شد درباره بچه هايشان صحبت نكنند و مراسم ترحيم برگزار نكنند - مانند والدين ندا آقا سلطان، كه چهره اش پس از پخش فيلم كشته شدن او به ضرب گلوله در خيابان، با جنبش اعتراضي مترادف شد."
براساس قوانين ايران پليس، اعضاي سپاه پاسداران و ساير نيروهاي مسلح و شبه نظامي حق ورود به دانشگاه ها را ندارند - كه ميراث طغيان سال 1999 دانشجويان است كه تا ماه گذشته جدي ترين ناآرامي ها در ايران پس از انقلاب اسلامي بود.
يك دانشجو حوادث يكشنبه شب را چنين براي گاردين بازگو كرد: "پليس به داخل خوابگاه ها گاز اشك آور شليك كرد، ما را زد، پنجره ها را شكست و مجبورمان كرد بر زمين دراز بكشيم. من حتي تظاهرات هم نكرده بودم اما يكي از آنها رويم پريد، پشتم نشست و مرا زد. و بعد درحالي كه تظاهر مي كرد در جستجوي چاقو و تفنگ است، از من سوءاستفاده جنسي كرد. تهديدمان مي كردند كه ما را حلق آويز كنند و به ما تجاوز كنند."
به گزارش گاردين يك دانشجوي ديگر ماجرا را اينطور شرح داد: "پليس ضدشورش در دو صف ايستادند و با بالا گرفتن سپرهايشان يك تونل تشكيل دادند. آنها وادارمان كردند بارها از ميان آن بدويم. ما را مي زدند و بر سپرهايشان مي كوبيدند. پاي يكي از هم اتاقي هايم شكسته بود اما باز هم وادارش كردند بدود."
پليس به داخل خوابگاه ها گاز اشك آور شليك كرد، ما را زد، پنجره ها را شكست و مجبورمان كرد بر زمين دراز بكشيم. من حتي تظاهرات هم نكرده بودم اما يكي از آنها رويم پريد، پشتم نشست و مرا زد. و بعد درحالي كه تظاهر مي كرد در جستجوي چاقو و تفنگ است، از من سوءاستفاده جنسي كرد. تهديدمان مي كردند كه ما را حلق آويز كنند و به ما تجاوز كنند
يك دانشجو در گفتگو با گاردين
گاردين مي نويسد كه ديگران رفتار مشابهي را از بسيجي ها ديده بودند.
يك دانشجو به اين روزنامه گفت: "يك بسيجي كه پشتم نشسته بود به من گفت: 'پسر خوشگله الان هفت ساله كه كسي را ..... وقتي رسيدم نشونت مي دم كه چكار مي تونم باهات بكنم.' آنها ما را آزار مي دادند و مدعي بودند كه به آنها يا رهبر توهين كرده ايم."
به نوشته گاردين يك دانشجوي ديگر درحالي كه گريه مي كرد گفت: "ظرف يك ثانيه فهميدم كه اين ساختمان اصلي وزارت كشور در خيابان فاطمي است. باورم نمي شد، سياستمداران ارشد، اعضاي پارلمان و بازرسان در طبقات بالايي بودند و ما در زير زمين. شكي ندارم كه در طبقات بالا مشغول تقلب در آرا بودند."
گاردين مي نويسد كه به گفته شاهدان عيني پليس و ماموران زخمي ها را به حال رها كرده بودند و كسي به يك دانشجو كه يكي از چشمانش را در اثر اصابت گلوله پلاستيكي از دست داده بود كاري نداشت. يك شاهد گفت: "ما به آنها تمنا مي كرديم كساني را كه بيش از ديگران آسيب ديده بودند به بيمارستان ببرند اما آنها فقط مي گفتند: ولشان كنيد تا بميرند."
گاردين مي نويسد: "اين مخمصه 24 ساعت بعد وقتي فرهاد رهبر رئيس دانشگاه تهران و عليرضا زاكاني يك نماينده تهران در مجلس، براي بازداشتي ها صحبت كردند تمام شد. رهبر به آنها گفت كه او اجازه ورود پليس براي كنترل اوضاع خوابگاه را داده بود - اما او چند روز بعد اين مساله را تكذيب كرد."
به نوشته گاردين پليس پيش از آزاد كردن دانشجويان لباس هاي تازه در اختيار آنها قرار داد. يك دانشجو گفت: "نمي خواستند هيچ شاهدي از آنچه اتفاق افتاده بود وجود داشته باشد. اما چه شاهدي بالاتر از 133 دانشجويي كه آنجا بودند و همه چيز را ديدند و عذاب كشيدند؟".
